‘’Μας αιχμαλώτισαν, μας έριξαν στη φυλακή: εμένα μέσα στα τείχη εσένα έξω απ΄τα τείχη. Ασήμαντη υπόθεση η δική μας. Το χειρότερο είναι να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του: συνειδητά, ασύνειδα…’’
Στις 2 Ιούνη αποφυλακίστηκε ο σύντροφος και αγωνιστής Σπύρος Στρατούλης ύστερα από 23 χρόνια εγκλεισμού. Μέσα στις φυλακές και παρά την εκδικητική μανία της εξουσίας απέναντι σε όσους και όσες αντιστέκονται, δεν σταμάτησε να παλεύει ενάντια στη σαπίλα του σωφρονιστικού συστήματος, αναδεικνύοντας το υποκριτικό του πρόσωπο απαιτώντας αξιοπρέπεια όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για όλους-ες τους φυλακισμένους. Τα δεκάδες υπογεγραμμένα κείμενα αλληλεγγύης, οι καταγγελίες για τις συνθήκες των φυλακών, οι εξεγέρσεις, οι απεργίες πείνας και οι αποχές συσσιτίων είναι ενδεικτικά κάποιοι από τους αγώνες του από ένα μακρύ κατάλογο.
Σε όλους τους συντρόφους μας και σ’ όλες τις συντρόφισσες που βρίσκονται εντός των τειχών, αφιερώνουμε αυτούς τους στίχους με την ελπίδα ζωντανή να δώσουμε ξανά τα χέρια και να σμίξουμε τις ματιές μας όπως κάναμε με τον Σπύρο ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι.
Δε χύνουν δάκρυ
μάτια που συνήθισαν να βλέπουνε φωτιές
δε σκύβουν το κεφάλι οι μαχητές
κρατάν ψηλά τ᾿ αστέρι
με περηφάνια
Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε
σου ναι γραφτός ο δρόμος
της συντριβής
και δε μπορείς να μας λυγίσεις
Μαύρη εσύ θάλασσα γαλήνεψε
τα κύματά σου
και θα’ρθει η μέρα η ποθητή
η μέρα της ειρήνης
της λευτεριάς σου…
Ναζίμ Χικμέτ
Οι εκτός των τειχών δεν ξεχνάμε ότι χωρίς φυλακές αυτή η κοινωνία και το σάπιο σύστημα που τις συντηρεί δεν μπορεί να υπάρχει. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι το γκρέμισμα της κάθε φυλακής, μέχρι την στιγμή που θα αναπνέουμε όλοι-ες τον αέρα της ελευθερίας… γιατί μέχρι τότε κανείς μας δεν είναι αληθινά ελεύθερος.
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΣΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΖΩΗ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
