Κείμενο από τη σελίδα αντιπληροφόρησης provo.gr σχετικά με την ανακατάληψη της Villa Amalias.
Σαν σήμερα, πριν τρία χρόνια, πραγματοποιήθηκε η ανακατάληψη της Βίλας… Ένα συναίσθημα μου ‘χει μείνει περισσότερο από εκείνο το παγωμένο πρωινό της 9ης Γενάρη του 2013 και τις μέρες που ακολούθησαν. Είναι αυτό το γεμάτο συναίσθημα της ομοψυχίας.
Η συνέχεια εδώ
………………………………………………………………………………………………………
Από εφημερίδα δρόμου Άπατρις κείμενο σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις
Μετά τις ατελέσφορες προσπάθειες για συμβιβασμό μεταξύ των δύο προτάσεων μνημονίων (από τη μία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ και από την άλλη της ελληνικής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ), η κυβέρνηση επέλεξε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα της αποδοχής ή όχι των προτεινόμενων οικονομικών μέτρων από τους δανειστές.
Μέσα από δύο μονολεκτικές απαντήσεις, “ναι” ή “όχι”, η κοινωνία καλείται να απαντήσει στο ερώτημα που τίθεται από τα πάνω και όχι ως λαϊκή διεκδίκηση, μέσα σε λίγες μόνο μέρες και με τη στρόφιγγα της ροής του χρήματος να έχει κλείσει αποκλείοντας τους εργαζόμενους/ες από το μεγαλύτερο μέρος των μισθών τους.
Η προσφυγή σε δημοψήφισμα (ακόμη κι αν δεν είναι αρεστή στους δανειστές) δεν αποτελεί θρίαμβο της δημοκρατίας, όπως μπορεί ευθαρσώς να παρουσιάζεται. Τα δημοψηφίσματα στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν έχουν καμία σχέση με τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες απαιτούν την ισότιμη συμμετοχή, συνδιαμόρφωση και συναπόφαση όλων των εμπλεκομένων, ενώ από αυτά αποκλείονται όσοι δεν έχουν εκλογικά δικαιώματα, όπως οι μετανάστες. Τα δημοψηφίσματα είναι κατασκευές -όπως ακριβώς και οι δημοσκοπήσεις- όπου το ερώτημα πολλές φορές διαμορφώνει αυτόματα την απάντηση.
Η συνέχεια εδώ…
……………………………………………………………………………………………………..
Από Θερσίτη
Niggers are not scared of revolution (για τα εξεγερσιακά γεγονότα στη Βαλτιμόρη)
Αυτό που συμβαίνει στις Η.Π.Α τα τελευταία χρόνια αναδεικνύει μια έντονη κινητικότητα στις κοινότητες των από κάτω, η οποία ορισμένες φορές αποκτά και έντονα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Οι δολοφονίες νεαρών αφροαμερικανών από μπάτσους στην Αμερική σε καμία περίπτωση δεν είναι καινούργιο φαινόμενο και θα ήταν αφελής αν κάποιος πίστευε ακόμα και ότι έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα. Αυτό που με κάποιον τρόπο τείνει να διαφοροποιηθεί είναι η παθητικότητα και η αποδοχή μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Και πιο συγκεκριμένα, μεγάλου μέρους των καταπιεσμένων αυτής της κοινωνίας.
Ο 25χρονος αφροαμερικανός Freddie Gray, συλλαμβάνεται στις 12 Απριλίου και μεταφέρεται με βίαιο τρόπο στο αστυνομικό τμήμα της Βαλτιμόρης. Στις 19 του μήνα πεθαίνει στην εντατική μετά από συντριπτικό κάταγμα στη σπονδυλική στήλη, για το οποίο δεν του είχε παραχθεί καμία ιατρική φροντίδα. Ο θάνατός του, έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των δολοφονημένων από την “αυθαιρεσία” της κρατικής καταστολής μαζί με τους Oscar Grant, Eric Garner, Michael Brown και πολλούς άλλους που δεν μάθαμε ποτέ τα ονόματά τους.
Η συνέχεια εδώ…
……………………………………………………………………………………………………..
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΚΟΥΛΟΝΟΜΟ
Αρνούμαστε την ομηρία που μας έχει επιβληθεί με τον κουκουλονόμο – Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων
Ως αναρχικοί και αναρχικές που διωκόμαστε με τον «κουκουλονόμο» για τη συμμετοχή μας σε γεγονότα κοινωνικής αντίστασης, όπως η πανεργατική απεργιακή διαδήλωση της 23ης Φλεβάρη 2011, η αντιφασιστική μοτοπορεία τον Σεπτέμβρη του 2012 και η ανακατάληψη της Villa Amalias στις 9 Γενάρη 2013, αρνούμαστε τη συνέχιση της ιδιότυπης ομηρίας που αντιμετωπίζουμε τόσο εμείς όσο και εκατοντάδες άλλοι που συνελήφθησαν μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των τελευταίων ετών.
Δηλώνουμε πως στο εξής δεν πρόκειται να παρουσιαζόμαστε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μας, όπως μας υποχρεώνουν να κάνουμε μία φορά το μήνα και για όσο καιρό παραμένουμε υπόδικοι οι περιοριστικοί όροι που μας έχουν τεθεί από τους ανακριτές αντί της προφυλάκισης, εξαιτίας της παραπομπής μας για κακούργημα με βάση τον νόμο «για την τέλεση πράξεων με καλυμμένα χαρακτηριστικά».
Η συνέχεια εδώ…
Ανάλογα κείμενα με την έμπρακτη αμφισβήτηση του κουκουλονόμου εδώ και εδώ
……………………………………………………………………………………………………..
Από Ασύμμετρη Απειλή:
ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ «ΦΥΛΑΚΗΣ»
…………………………………………………………………………………………….
Από συλλογικότητα αναρχικών στα ανατολικά:
70 περίπου χρόνια μετά την «κατοχή» και τον εμφύλιο…
Ένας πόλεμος μικρότερης έντασης αλλά μεγαλύτερης διάρκειας και ευτυχώς χωρίς εθνική επικάλυψη αυτή τη φορά, λαμβάνει χώρα σ” αυτόν τον τόπο, όπως και σε όλους τους τόπους όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δομούνται γύρω από τις λέξεις και τα νοήματα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, της εξουσίας, του ρατσισμού, του σεξισμού, της καταστροφής του περιβάλλοντος. Εδώ όπως και παντού η ιεραρχική, ταξική, μαζική δόμηση της κοινωνίας γεννά αντιθέσεις και δυσλειτουργίες για το σύστημα που την αναπαράγει, γεννά όνειρα και αγώνες για αυτούς που αρνούνται να ζήσουν σκυφτοί και παθητικοί δέκτες μιας τερατώδους βίας απέναντι στους ανθρώπους και στις κοινότητες τους, για αυτούς που αρνούνται να πεθάνουν αφοπλισμένοι απέναντι της.
Η βία των σχολείων, η βία της μισθωτής εργασίας, η βία της αστυνομίας στους δρόμους, η βία του συνεχούς ελέγχου, η βία της αποξένωσης της τηλεόρασης, του facebook, κάθε μορφής διαμεσολαβημένης επικοινωνίας, η βία των φυλακών και των ψυχιατρείων, η βία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η βία απέναντι στους στιγματισμένους κάθε είδους, η βία στα «πρεζάκια», στους «πούστηδες», στους «τρελούς», η βία των εμπορευμάτων απέναντι στις ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες, η βία της φτώχιας, η βία του καπιταλισμού και του κράτους δεν αντιμετωπίζεται με λουλούδια.
Τα τουφέκια αλλάζουν χέρια, και τα μυαλά θεωρίες για να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν την κάθε εποχή και τις συγκρούσεις που είναι αναγκαίες για το ξεπέρασμα της, αλλά οι ομοιότητες και οι αναλογίες μπορούν να γίνουν εύκολα αντιληπτές.
Η συνέχεια εδώ…
